Sol Ventrikül Fonksiyonlarının Değerlendirilmesinde Kardiyak ...

Sol ventrikül fonksiyonlarının değerlendirilmesinde kardiyak manyetik rezonans görüntüleme ve ekokardiyografi bulgularının karşılaştırılması

Amaç: Kalp yetersizliğinde prognozun ve tedavi seçeneklerinin belirlenmesi ayrıca tedaviye cevabın değerlendirilmesi için ventrikül hacim ve fonksiyonlarının doğru biçimde ölçülmesi oldukça önemlidir. Son yıllarda ekokardiyografinin yetersiz kaldığı durumlarda kardiyak manyetik rezonans görüntüleme (MRG) sol ventrikül fonksiyonlarının gösterilmesinde üstünlük sağlamıştır. Bu çalışmada kardiyak MRG ile ekokardiyografi karşılaştırılarak sol ventrikül fonksiyonlarının değerlendirilmesinde bu iki tetkikin uyumu ve kardiyak MRG’nin klinik yararlılığı araştırılmıştır.Gereç ve Yöntem: Çalışmamızda sol ventrikül fonksiyon bozukluğu saptanan ekokardiyografik incelemeleri yapılmış 49 hastaya kardiyak MRG görüntülemesi yapıldı. Horizontal ve vertikal uzun aks referans görüntüler elde edildikten sonra duvar hareketlerini değerlendirmek ve ventriküler volümetrik değerleri hesaplamak için apeks ve mitral kapak arasında tüm sol ventrikülün kısa aks sine görüntülenmesi yapıldı. Ayrıca tüm olgularda apeksi değerlendirmek açısından 4 odacıklı görüntüleme yapıldı. Hastaların MRG’de elde edilen sol ventrikül enddiastolik volüm (EDV), endsistolik volüm (ESV), stroke volüm (SV), kardiak output (CO), ejeksiyon fraksiyonu (EF) ve sol ventrikül miyokard kas kitlesi (LVM) değerleri, ekokardiyografik olarak saptanan değerler ile karşılaştırıldı.Bulgular: Kardiyak MRG’de EDV minimum 30, maksimum 357 (ort. 126.96±58.22) ml; ESV minimum 29, maksimum 288 (ort. 71.39±54.59) ml ölçüldü. Ekokardiografide saptanan EDV değerleri minimum 51, maksimum 281 (ort. 126.18±50.85)ml; ESV değerleri ise; minimum 13, maksimum 227 (ort. 64.2±42.04)ml ölçüldü. MRG ve EKO ile ölçülen EDV ve ESV değerlerinin korele olduğu, istatistiksel olarak anlamlı fark olmadığı görüldü (p=0.0001; p=0.0001 sırasıyla). SV değerleri MRG ile minimum 13, maksimum 101 (ort. 57.06±16.29)ml; EKO ile minimum 22, maksimum 108 (ort. 61.39±14.3)ml ölçüldü. CO değerleri MRG ile minimum 1.6, maksimum 7.0 (ort. 4.63±1.34) ölçüldü. EKO ile saptanan CO değerleri ise minimum 2.5, maksimum 10.6 (ort. 5.02±1,6)dır. EF MRG ile minimum %16, maksimum %69 (ortalama %50±12.14); EKO ile minimum %30, maksimum %68 (ortalama %55±10.66) olarak ölçüldü. SV, CO ve EF değerleri karşılastırıldağında istatistiksel olarak pozitif yönde anlamlı uyum gözlenmiştir (p=0.005; p=0.002 sırasıyla). Sol ventrikül kitlesi (LVM) MRG’de minimum 53, maksimum 219 (ort. 104.53±33,4)gr; EKO’da ise minimum 69, maksimum 384 (ort. 172.31±76.38) gr olarak ölçüldü. Ekokardiyografik sol ventrikül kitlesi ölçümleri, kardiyak MRG ölçümlerinden anlamlı derecede yüksek bulunmuş olup istatistiksel olarak anlamlı uyum gözlenmemiştir.Sonuç: Bu değerlerin sonucuna göre sol ventrikül fonksiyonlarının değerlendirilmesinde teknik dezavantajlarından dolayı ekokardiyografinin yetersiz kaldığı olgularda objektif ve doğru sonuçlar veren kardiyak MRG yöntemi tercih edilmelidir

The comparison of ecocardiography and cardiac magnetic resonance imaging findings in the evalulation comparison of left ventricule function

Objective: In heart failure, effective evaluation of ventricular volumes and cardiac functions in the determination of prognosis and treatment options and response to treatment ptorocol is very important. In recent years, cardiac magnetic resonance imaging (MRI) is reported as superior to echocardiography in cases where echocardigraphy results are insufficient to display of left ventricular function. In this study, comparative analysis of cardiac MRI and echocardiography was performed to evaluate the left ventricular function.Material and Methods: Our study included 49 patients who have heart failure or might have and also these patients were examined with ecocardiography before having cardiac MRI images. In our protocol, we have visualized the reference images in vertical and horizontal axes and then for determining the motion of the left ventricule wall and ejection fraction and volumetric changes of ventricles we have imaged all short axis of the left ventricule which wasperpendicular to the horizontal and vertical axes of the reference images, between apex and the mitral valves. Also, we have imaged all chambers for evaluating the apex. The patient’s parameters of MRI that included left ventricle end diastolic volume (EDV), end-sistolic volume (ESV), stoke volume (SV), cardiac output(CO), ejection fraction (EF) and left ventricle muscle mass were compared with those were recorded in ecocardiography.Results: In cardiac MRI, EDV were recorded min. 30, max. 357 ml (mean 126.96±58.22), ESV were recorded as min. 29, max. 288 ml (mean 71.39±54.59) where as they were recorded min 51, max 281 ml (mean 126.18±50.85); min 13, max 227 ml (mean 64.2±42.04) respectively, in ecocardiography. These values were correlated both in MRI and ecocardiography and were tatistically significant (p=0.0001; p=0.0001, respectively). SV were recorded min 13, max 101 ml (mean. 57.06±16.29) in MRI and were recorded min 22, max 108 ml (mean 61.39±14.3) in ecocardiography. CO were recorded min 1.6, max 7.0 (mean 4.63±1.34) in MRI and were recorded min 2.5, max 10.6 (mean 5.02±1,6) in ecocardiography. EF were min 16%, max 69% (mean 50%±12.14) in MRI and were 30%, max 68% (mean 55%±10.66) in ecocardiography. The recordings of SV, CO and EF were correlated both in MRI and in ecocardiography and they were also statistically significant (p=0.005; p=0.002 respectively). Left ventricle muscle mass (LVM) were min 53, max 219 (mean 104.53±33,4)gr in MRI; min 69, max 384 (mean 172.31±76.38) gr in ecocardiography. These values were not correlated with MRI and ecocardiography and they were not statistically significant.Conclusion: Our study results suggested that cardiac MRI cam be an alternative way in evaluating the cases thatecocardiography became inefficient cause of the acoustic window problems and the cases that were diagnosedexactly